Terug

Donderdag 18 oktober is de schilder gekomen om boven de badkamer, onder de gang en onder de wc-deur te schilderen. Deze keer hebben ze enigszins rekening gehouden met mijn tijden, zodat de schilder gelukkig pas om 12.00 uur kwam.
Helaas heb ik ook MCS (Multiple Chemical Sensitivity), dus ik was die dag behoorlijk ziek van de verflucht ook al werd alles dicht gehouden. Van alle ellende zijn we, nadat de schilder weg was, naar mijn moeder gereden. Henk kleed me aan, zet me op de rand van het bed en zet de rolstoel klaar. En dan maakt hij een grote fout... hij zet 2 deuren tegen elkaar open en alle verflucht komt naar binnen; hij bedoelde het uiteraard goed doordat hij het huis wou luchten. Hij had alleen mij eerst in de auto moeten leggen, want nu ging ik van mijn stokje af waardoor ik van mijn bed mieterde en op de een of andere manier mijn haarband in 3-en brak terwijl die op mijn hoofd zat... rara. Toen ik dan ook eindelijk bij mijn moeder op de bank lag, ging ik helemaal knock-out. En weet je wat nog erger is... de schilder heeft zijn werk niet afgekregen en dus is hij de volgende dag weer gekomen! Ik kon kiezen; of hij deed het werk in 3 dagen en kwam dan pas rond 12.00 uur of hij deed het in 2 dagen en dan zou hij de volgende dag om 10.00 uur al aanwezig zijn. Nou, jullie snappen het wel, ik heb voor die 2 dagen gekozen. Liever 1 dag vroeg op dan 3 dagen in de verflucht liggen. Omdat de schilder de volgende dag dus al om 10.00 uur zou beginnen, ben ik die avond onder blijven slapen. Gelukkig deed hij die dag boven de badkamer schilderen, waardoor de verflucht minder doordringend was. Uiteraard heb ik ook die avond onder geslapen, boven stonk het tenslotte nog meer naar verflucht.
Ik heb me nog dagen daarna slecht gevoeld, maar alles is nu gelukkig geverfd.

Maandag 29 oktober werden we gebeld door Koppen Bouw dat ze de volgende dag om 14.00 uur zouden komen om oa de elektra te doen en die schuine dorpels te leggen. Misschien vermoeden jullie het al... er is niemand gekomen.

Woensdag 14 november brengt Henk 's morgensvroeg onze Van naar Kersten Revalidatie voor de aanpassing, zodat mijn elektrische rolstoel in de Van vervoerd kan worden. Volgens Henk is het hartstikke mooi geworden. Bijna een week later voel ik me eindelijk goed genoeg om te kijken naar de Van of het klopt wat Henk zegt, en inderdaad, het is mooi geworden.

Dinsdag 18 december staat Koppen Bouw al om 07.30 uur aan de deur om de schuifpui van de serre te maken. Wat een lawaai; eerst moet de oude schuifpui eruit geramd worden, voordat de nieuwe erin kan. De oude schuifdeur is te smal (78 cm) om er goed met mijn elektrische rolstoel door heen te komen, ik heb nl maar een paar centimeter speling. De schuifdeur die ik nu krijg is 1 meter breed, maar hierdoor moet er wel een heel nieuwe pui in... dat vinden wij uiteraard niet erg.
Rond 10.00 uur laat iemand per ongeluk een deur een beetje open staan en jawel hoor, ik krijg de kriebel in de keel, krijg bijna geen lucht en begin te hoesten... een paar minuten later heb ik geen stem meer en voel me belabberd, dit houdt uren aan. Henk, mijn hulp en ik staan er versteld van hoe en hoe snel ik op iets dergelijks reageer. Er wordt nu in het vervolg wel beter gelet op dergelijke dingen.

Vervolg

Sitemap