Terug
Dag 2
Een paar uurtjes later, dinsdagmorgen om 02.35 uur, word ik wakker, mijn buurvrouw wordt teruggebracht door de ambulance. Ze is nog steeds benauwd, maar hoeft niet in het ziekenhuis te blijven. Voor haar ben ik blij, voor mezelf niet want ik kom niet echt meer aan slapen toe. Ze komen haar nl. geregeld controleren, zo ongeveer ieder uur, maar ook zij belt geregeld voor hulp.
Om 06.30 uur doe ik mijn oogmasker omhoog en besef dat het geen zin heeft om nog langer te proberen. Een vrijwilliger van de nachtdienst ziet rond 06.30 uur hoe moe ik ben en besluit dat dit zo niet langer voor mij kan en hij gaat voor mij proberen te regelen dat ik word verplaatst. Achter in de gang ligt nl. een vrouw alleen en gelukkig vind hij dat we beter van plaats kunnen ruilen, dus ik een kamer voor mij alleen. Ik bedank hem en zeg dat ik hier blij om ben, omdat ik anders woensdag als Henk en mijn ouders me komen opzoeken ik mee naar huis zou gaan. Want als dit zo de hele week zou gaan, dat trek ik niet en hij ziet dat gelukkig aan me. Eerst wou de hoofdverantwoordelijke me niet de kamer alleen geven, want dat vond ze niet nodig, maar hij heeft haar gelukkig kunnen overtuigen dat ik rust nodig had. Dus rond 08.00 uur word ik verplaatst met mijn bed en rond 09.30 uur word ik ietsje uitgeruster wakker. Toen straks konden ze me weer niet goed horen en verstaan. Ik probeer nog wat te slapen, maar dit lukt niet echt meer, dus bel ik dat ik wakker ben en naar boven wil. Ik zet de GSM aan en krijg een leuk sms-berichtje van Henk ‘hoe het met zijn piraatje gaat’.
Om 11.00 uur lig ik met bed op het zonnedek. Even later laat ik me het dek oprijden, het is lekker warm dus er zijn veel gasten op het dek. Helaas begint het steeds meer te waaien en ga ik maar terug naar het overdekte deel. Hier spreekt een vrouw (zij is gaste) me aan en vraagt of ze een gedicht voor me mag schrijven.
Om 13.00 uur eten, deze keer in het restaurant. Bah, ik word misselijk van het zien en ruiken van eten, dus maar weer mijn shake. Na het eten word ik naar mijn hut gebracht en daar wacht ik op de brancard. We zijn nl aangemeerd in Willemstad en ik wil toch graag hier aan wal gaan en het stadje bekijken. Ze komen met de brancard aan en ik rol me over op de brancard. In de lounge ontmoet ik de vrijwilliger van Willemstad die mij gaat rondleiden, aangezien de brancard door 2 man gereden moet worden gaat er nog een vrijwilliger mee van de boot.
Hanneke van ’t Hoff (de vrijwilligster van Willemstad) geeft ons een mooie rondleiding door Willemstad en vertelt veel informatie. Ze laat ons alles zien, we gaan zelfs met brancard het VVV-kantoor binnen. Ook in het VVV-kantoor zijn ze heel vriendelijk, ze zetten de stellages aan de kant zodat ik met brancard toch naar binnen kan en daar kan rondkijken en een kaart kopen. Op het laatst gaan we natuurlijk op een terrasje zitten, het was dan ook heerlijk warm weer. Op het terrasje heb ik lekker gekletst met Hanneke. Het was een zeer mooie en informatieve rondleiding, bedankt Hanneke! Het was tevens leuk praten met je.
Om even voor 17.00 uur lig ik weer in bed. Deze keer moesten ze me overhevelen, want mijn rechterbeen weigerde dienst. Ik geloof dat we rond 14.30 uur waren vertrokken, dus zijn we toch een 2 uur in Willemstad zelf geweest. Tijdens het eten begon ik weer een beetje in te storten, maar ik wou persé in Willemstad aan wal. Als ik er toch ben, dan wil ik ook alles zien! Maar nu ben ik dus erg moe en zeker na de afgelopen nacht, dus ik ga mijn oogjes sluiten… welterusten.
Rond 19.30 uur word ik wakker en duw op de bel. Ik vraag wat het programma voor vanavond is. Het blijkt dat er een groepje van 12 dames smartlappen komt zingen. Bah smartlappen, maarja misschien is het wel gezellig. Ik poets nog even mijn tanden en dan gaan we naar boven. Jawel, de bedden zijn onder; het dek daaronder slapen de vrijwilligers; de eetzaal en de salon zijn boven de bedden van de gasten en daarboven is het zonnedek (overdekt) en het dek (niet overdekt).
Ik laat me achteraan in de salon neerzetten, het verste weg van de boxen. Het is leuk en gezellig. Er zijn al verschillende mensen naar me toe gekomen, dat ik ondanks dat ik altijd maar op bed lig (op jonge leeftijd) toch zo vrolijk ben. Ze vinden me bewonderenswaardig, een engel, noem maar op. Dit is wel ff een andere behandeling/reactie dan die van mijn eigen familie of omgeving.
John heeft de hele tijd bij mij zitten kletsen tot z’n dienst begon. John is de vrijwilliger van de nachtdienst, die ervoor gezorgd heeft dat ik verhuisd werd naar een andere hut. Alleen lig ik toch niet alleen, dit vindt de verantwoordelijke niet nodig. Och, ik zie wel. Ik heb met John afgesproken dat als ik niet kan slapen dat ik dan aan de bel trek en dan zorgt hij ervoor dat ik alsnog alleen kom te liggen.
Het is inmiddels 23.30 uur en ik lig nog steeds in de salon. Ik ben wel erg moe en heb pijn aan mijn ogen, maar ik heb geen zin om te gaan slapen. Thuis lig ik ook tussen 4 muren en hier is het wel druk en vermoeiend maar ook gezellig en zorgt ook weer voor afleiding. Thuis kan ik zoveel rusten als ik kan, maar hier wil ik zoveel mogelijk genieten en zo min mogelijk missen. Ik weet dat het eigenlijk niet leuk is voor Henk als ik kapot terug kom van de vakantie, maarja ik denk dat hij dat wel verwacht… hij kent me. Om 0.00 uur ga ik toch maar slapen, nu hou ik het echt niet meer vol.
Vervolg
Sitemap |