Zoals jullie misschien op mijn site al gelezen hebben, heb ik een aantal maanden alleen maar vloeibaar eten gehad. In augustus 2000 hebben Henk en ik een auto-ongeluk gehad, iemand reed van achter op ons in. Ik werd met ambulance naar het ziekenhuis gebracht, ze onderzochten me, maakten en paar foto's en ik kon weer naar huis. Sinds die dag voel ik me nog beroerder en duizeliger. Het minder eten is langzaam verergerd. Eerst at ik minder vanwege de misselijkheid, de hoeveelheid eten werd steeds minder en minder. Op een gegeven moment werd ik nog misselijker als ik eten rook, dus ging ik nog minder eten en kostte het me steeds meer moeite om überhaupt iets te eten. Nog iets later kon ik ook het eten niet meer zien zonder braakneigingen te krijgen. Ik heb pas aan de bel getrokken, toen ik zelfs niet meer kon snoepen - nog niet eens als ik ongesteld moest worden. Omdat ik zo laat aan de bel heb getrokken, heb ik een voedselaversie gekregen. Inmiddels duurt het al iets meer dan een jaar dat ik niet veel meer eet, hierdoor ben ik bijna 30 kilo afgevallen! In het begin vond ik het gewichtsverlies niet zo erg, er mocht tenslotte wel wat van af, maar ondertussen weeg ik nog maar 47 kilo. De diëtiste wou me sondevoeding geven, maar mijn huisarts vermoed dat die misselijkheid veroorzaakt wordt door de tramadol. Dus moet ik nu volgens een strak schema de tramadol afbouwen.
Omdat de pijnen ook erger zijn geworden ben ik langzaam steeds meer tramadol gaan slikken, terwijl dus door het weinig eten mijn gewicht nog meer omlaag gaat.
Vrijdag 24 augustus is de laatste dag geweest dat ik vloeibaar heb gegeten. Ik ben er zelf mee gestopt, omdat ik me er alleen maar slechter van ging voelen. Het vloeibaar eten bestond nl. vooral uit zuivelprodukten zoals volle yoghurt en slagroom. Volgens de diëtiste kon ik niet reageren op de lactose, omdat ik daarvoor te weinig lactose naar binnen kreeg. De volgende dag echter was het opgeblazen gevoel al weg, de hoofdpijn is na een week zodanig vermindert dat het weer uit te houden is, de misselijkheid is ook iets minder en zelfs de pijn is iets minder geworden. Het is nu wel iedere keer een probleem met eten, ik heb nl wel soms honger, maar wat moet ik dan eten?
Week 1 Woensdag 29 augustus ben ik begonnen met het afbouwen van tramadol, dit gaat als volgt:
1 week lang mag ik maar 4 tramadol per dag nemen (de laatste tijd waren het er 6) om 08.00 - 14.00 - 20.00 en 02.00 uur. Ik mag gelukkig wel de diclofenac blijven slikken.
Het is nu dinsdag 4 september en morgen begin ik met de 2e week. Als ik terug kijk op de afgelopen week is het vrij goed gegaan, hoewel ik geregeld de neiging had om tegen de muur op te lopen van de pijn. Wat dat betreft is het een geluk bij een ongeluk dat ik niet meer kan lopen. Echter mijn bed staat tegen een muur aan, dus als het nodig is kan ik wel met mijn kop tegen de muur bonken. De eerste dag heb ik ook vreselijk veel last gehad van een adrenaline-stoot veroorzaakt door de wekker. 08.00 en 02.00 uur zijn nl niet echt tijden voor mij, dus moest ik daarvoor de wekker zetten met als gevolg een adrenaline stoot die bijna de hele dag duurde (hartkloppingen, zweverig gevoel, nog misselijker, nog duizeliger, gevoel van flauwvallen). We hebben dat als volgt opgelost; ik doe mijn oordopjes in en Henk maakt me voorzichtig wakker, zodat ik niet schrik en dus geen last krijg van de adrenaline.
