Terug

Woensdag 19 september, 4e week afbouwschema:
De huisarts is vandaag geweest, ik moest ook weer mijn B12-injectie hebben, en ook hij zei dat het gezien de omstandigheden van afgelopen week niet te zeggen is hoe het die week is gegaan met de pijnstilling. Dus blijven we het schema van de afgelopen week aanhouden, dwz 3 tramadol en 2 neurontin per dag. En dan moet ik volgende week woensdag weer contact met hem opnemen om te kijken hoe we dan verder gaan.

Ik ben vandaag, donderdag, in bad geweest... ik moest mijn haren gewassen hebben, dat was tenslotte al weer 2 weken geleden. Nou ik kan je zeggen dat een bad nemen voor mij echt niet meer leuk en lekker is, alles moet snel snel... snel erin, snel de haren wassen (wat Henk of mijn hulp doet), snel eruit en snel me af laten drogen. Nou doe ik al mijn badjas aan als ik uit bad kom, maar toch dit is niet leuk meer. Ik moet wachten tot het bad vol is, want ga ik er direct in liggen terwijl het water nog loopt dan kan ik er alweer uit nog voor het bad überhaupt vol is. Dit komt natuurlijk doordat het toch inspanning en energie kost om in bad te gaan, ook al word ik geholpen. En als ik dan in bad lig dan kan ik ongeveer 5 minuten in bad liggen en dan breekt me het zweet uit van over mijn grens gaan, dus vandaar dat alles snel snel moet. En dat terwijl vroeger een bad nemen lekker relaxen was, is toch wel balen.
Even een waarschuwing voor iedereen die gebruik moet maken van een rolstoel: zet hem altijd op de rem voor je erin of eruit stapt!!!! Vandaag, vrijdag, kwam Henk me nl uit bed halen en hij zette de rolstoel alvast bij het bed en ging toen de rolluiken opendoen. Ik dacht dat het mij wel lukte om zelf in de rolstoel te komen... niet dus. De rolstoel rolde weg en ik viel tussen rolstoel en bed in op de grond... ach, deze keer weet ik wel waar de blauwe plekken en de pijn van zijn, tja dat krijg je als je eigenwijs bent. Weet je wat ook nog het mooie was; ik voelde de rolstoel wegglijden en dacht 'stop, niet overstappen', maarja mijn lichaam reageerde daar niet direct op, die stapte toch over... althans dat probeerde die.
Het is nu zondag 23 september en ik merk dat ik steeds moe-er word en dus steeds minder wakker ben... zou dit een 'afkickverschijnsel' kunnen zijn van het afbouwen van de tramadol... denk het niet???
Het is nu dinsdag en morgen moet ik mijn huisarts bellen om het schema weer aan te passen, als ik zo terugkijk op de afgelopen week was het qua pijn wel uit te houden.

Woensdag 26 september, 5e week afbouwschema:
De huisarts vroeg me hoe het met de pijn ging, 'och', zei ik, 'is wel uit te houden'. Toen vroeg hij me hoe ik erover dacht om de tramadol te verminderen van 3 naar 2. Tja, daar had ik al een paar dagen over zitten denken en eerlijk gezegd had ik er een hard hoofd in of dat zou lukken. Dit heb ik hem ook gezegd en toen zei hij dat ik maar gewoon nog een week 3 tramadol moest aanhouden en de neurontin opvoeren van 2 naar 3 en dan volgende week weer contact opnemen hoe we dan verder gaan. Dus mijn schema ziet er nu als volgt uit: om 11.00 - 19.00 en 03.00 uur tramadol en neurontin.

's Avonds gingen Henk en ik naar bed en hij duwt me in de rolstoel richting traplift, omdat hij zijn handen vol had wou ik een beetje meehelpen en pak dus die duwhoepels vast en probeer die te draaien. Ik wist niet wat me overkwam, zo'n vreselijke pijn, ik voel het nou nog en het is nu een dag later, donderdag. En toen viel het kwartje, toen besefte ik dat de pijn wel enigszins uit te houden is maar dat ik wel onbewust steeds minder ben gaan doen wegens de pijn... dus als ik zou doen als normaal dan zou ik het niet uithouden van de pijn. Shit, dit was een behoorlijke domper toen ik me dat realiseerde! Ik kan inderdaad niet zo lang meer achter mijn laptop bezig zijn, borduren lukt ook nog maar moeilijk, ik lig zo stil mogelijk om zo min mogelijk pijn te hebben, de kussens die ik gebruikte om bv tussen mijn knieën te leggen tegen de drukplekken had ik al uit bed laten halen omdat het me teveel pijn doet met het steeds verhuizen van de kussens van links naar rechts en weer terug en dit is tevens erg vermoeiend. Al deze dingen heb ik onbewust veranderd wegens de pijn!!! En qua eten is er nog niets veranderd, ik blijf afvallen en eet nog steeds slecht. Ik ben zo vreselijk moe dat ze mij mogen opnemen en platspuiten zodat ik een paar weken aan 1 stuk kan doorslapen. Per dag ben ik 3-4 uurtjes wakker, omdat Henk mij wakker maakt. Het liefste sliep ik door, maar dat vind ik niet leuk voor Henk + ik denk dat ik dan door slaap tot de volgende dag en misschien nog wel langer en in de tussentijd eet ik dus niet en wat nog belangrijker is, ik krijg dan ook geen vocht binnen... en ik wil zo graag blijven slapen. Henk en ik vinden beiden dat het erg hard richting de 3 maanden van 1999 gaat. Henk heeft het hier met de huisarts over gehad, maar de huisarts zei dat als ik nu in het ziekenhuis zou worden opgenomen dat ze me dan direct de tramadol zouden afpakken... tja, en dan ben ik nog verder van huis. Daarom wil de huisarts dus eerst de tramadol afbouwen, dan kijken hoe het met het eten gaat en als dat dan nog niet gaat, dan opname in het ziekenhuis.
De hele week heb ik al weer last van verlammingen en dat ook nog wel iedere dag. Ik heb ze een goed half jaar niet meer gehad, dus dan is het wel bale als je ze weer krijgt. Iedere keer als ik ga slapen en ik doe mijn ogen dicht dan is het net alsof ik val en dan kan ik niets meer; niet meer praten, reageren, bewegen, helemaal niets... en dat terwijl ik nog niet slaap want ik hoor bv Henk tegen me praten of de regen ofzo. Soms duurt dit een paar uurtjes en is het weer over, soms duurt het een paar uurtjes dan een uurtje ofzo niet en dan weer een paar uurtjes wel dan weer niet etc, en soms duurt het net zolang als dat ik slaap en dat kunnen 8 uurtjes zijn maar ook 20 uur.
Achteraf terug kijkend op de afgelopen week ging het wel, behalve de verlammingen en de vreselijke uitgeputheid.

Sitemap