Terug

Voordat we in 1999 uiteindelijk thuiszorg kregen hadden we al PGB aangevraagd. In maart 2000 is het RIO me daarvoor een intake-gesprek komen afnemen. Toen ik dit vertelde tegen een verzorgster om te vragen of zij wist van ervaringen van anderen heeft zij dit vermoedelijk doorverteld aan het hoofd, want vanaf toen heb ik nog meer ellende en gezeik met de thuiszorg gekregen.

Het hoofd wilde me nl geen hulp meer geven, omdat ik een PGB zou krijgen... ik wist toen nog niet eens dat het zou worden goedgekeurd! Toen ik wel wist dat de PGB was goedgekeurd, heb ik bijna iedere dag kunnen bellen om te vragen of ik hulp zou krijgen. Ik had de goedkeuring toen nog niet eens op papier en ik had ook nog geen geld gekregen om hulp in te kopen, m.a.w ik had nog niet de zekerheid dat PGB door zou gaan! Het hoofd van de thuiszorg die over de hulp ging wou me gewoon geen hulp meer geven, ook geen verzorging meer, want ik had nu PGB (had ik dus nog niet). Maar zij kenden mensen die totdat ze zeker wisten dat ze PGB zouden krijgen mensen uit eigen zak deden betalen en dat moest ik ook maar doen. Ik kreeg tenslotte PGB en er waren mensen die harder hulp nodig hadden dan ik. Dit is een hele stressvolle periode geweest voor mij, steeds maar weer die onzekerheid of ik die dag/week wel hulp en verzorging zou krijgen. Ik heb een aantal keren huilend met die vrouw aan de telefoon gehangen om haar maar proberen uit te leggen dat ik 1. nog niet zeker wist dat ik PGB zou krijgen en 2. niet het geld had om iemand in dienst te nemen. Op een gegeven moment heb ik het maatschappelijk werk van de thuiszorg opgebeld met de vraag of zij mij niet konden helpen. Zij konden me echter niet helpen, omdat zij voor dezelfde baas werkten (de Thuiszorg). Ik heb toen wel het advies gekregen de baas van het hoofd op te bellen en de hele zaak uit te leggen. Dit heb ik ook gedaan. In tranen met tuiten heb ik aan de baas mijn verhaal gedaan dat ik, zoals het nu ging, niet langer kon verdragen en volhouden en dat ik het onzin vond om mij geen hulp meer te geven terwijl ik nog niet eens zeker wist of ik überhaupt PGB zou krijgen en per wanneer dit in zou gaan. Dit begon in maart 2000 te spelen, terwijl ik pas per 1 juli 2000 PGB kreeg. Rond juni heb ik uiteindelijk de baas gebeld, zij was het gelukkig met mij eens dat het niet kon wat het hoofd deed en zij zou er voor zorgdragen dat ik hulp bleef krijgen tot ik het zelf op zou zeggen omdat ik PGB-hulp had gevonden, ook zou zij het hoofd op het matje roepen. Ik heb de baas nog een tweede keer moeten bellen omdat die vrouw toch door bleef gaan, daarna heb ik niets meer gehoord van haar.

Van september 1999 tot 1 juli 2000 heb ik 3 uur verzorging (= 1/2 uur wassen per dag, behalve zondag) en 3 uur huishoudelijke hulp per week gekregen. Die 3 uur huishoudelijke hulp was te weinig om het hele huis gepoetst te krijgen, toch heb ik het door laten gaan met het idee 'als ik dadelijk PGB heb vraag ik hier meer uren voor' en dit heb ik ook gedaan. De verzorging die ik kreeg was eigenlijk ook te weinig, maar meer dan alleen wassen deden ze niet zeiden ze.

Ik ben blij dat ik uiteindelijk thuiszorg heb gekregen, maar ik ben absoluut niet tevreden met de Thuiszorg zelf, hoe alles gaat en hoe ze tegen mij gereageerd hebben. Ik ben blij dat ik nu PGB heb en dat ik niets meer te maken heb met de thuiszorg.

Vervolg

 

Sitemap