(Deze informatie heb ik vertaald vanuit het Engels, bij gebruik van deze tekst dan ook graag vermelding van mijn website.)
Overal om ons heen zijn chemische producten te vinden: in de kleren die we dragen, in het eten dat we eten en in de lucht die we inademen. Het is onmogelijk om hier aan te ontsnappen. Veel mensen zijn overgevoelig geworden voor de chemicaliën om ons heen.
Er wordt geschat dat minimaal 15% van de populatie overgevoelig is geworden voor normale huishoudproducten.
Voor sommige mensen is deze overgevoeligheid geen groot probleem. Zij hebben een lichte allergie voor één of meerdere chemicaliën. Andere mensen zijn veel meer aangetast. Zulke mensen hebben een ziekte genaamd Multiple Chemical Sensitivity afgekort MCS.
Er kunnen drie verschillende manieren onderscheiden worden, waarop mensen reageren op geurstoffen:
1. Allergisch reageren. Reeds langer is bekend dat mensen allergisch kunnen reageren op geurstoffen. Allergene stoffen zijn stoffen die het afweersysteem ertoe brengen op een andere, afwijkende manier te reageren. Bij mensen met een parfumallergie is o.m vastgesteld dat, wanneer hun huid in contact komt met parfum, bepaalde cellen van het afweersysteem zich 2x zo snel gaan delen, een overreactie dus. Het gevolg is dat de huid rood wordt, jeukt en gaat schilferen. Parfumallergie is naast nikkelallergie de meest voorkomende contactallergie. Ook prikkeling van de luchtwegen kan een allergie zijn.
2. Overgevoeligheid voor parfums heeft een lichamelijke reactie tot gevolg, waarbij het afweersysteem geen rol speelt. De hyperreactiviteit van de luchtwegen is daar waarschijnlijk een voorbeeld van. Er kan echter ook een reactie van het zenuwstelsel optreden. Er treedt dan een heel scala verschijnselen op, die van persoon tot persoon kunnen verschillen. Vaststaat dat mensen zich uitermate beroerd voelen en dat ook hun concentratievermogen verminderd is. Mensen, die dit hebben kunnen zich tot de MCS-patiënten rekenen. Er is een duidelijk verschil in doorbloeding te zien in de SPECT-Scan van de hersenen van een MCS-patiënt voor en na toediening van parfum. Bij ratten is aangetoond dat stoffen vanuit de neus-keelholte in een paar minuten in de hersenen zijn, via een andere weg dan de bloedbaan en in hogere concentraties dan als ze toegediend worden via de spijsvertering, waardoor men veronderstelt dat er een snelle weg via mond of neus naar de hersenen is. Al eerder hebben we besproken dat geurstoffen de hypothalamus kunnen verstoren. Het is dus goed voor te stellen dat parfums via die weg ontregeling veroorzaken. De hypothalamus is ook de plek waar het sympathische en het parasympathische zenuwstelsel (= het autonome zenuwstelsel) samenkomen en mensen die acuut ziek worden van parfums hebben veel symptomen, die te maken hebben met verandering in gladde spiertonus, die door het autonome zenuwstelsel in stand gehouden wordt, bijvoorbeeld het syndroom van Raynaud, diarree, verstopping e.a.
Beschadigingen van de limbischse regio kunnen tot gevolg hebben dat mensen irrationele angsten, gevoelens van vervreemding, droefheid ondergaan of het idee hebben gevoelens en gedachten niet meer onder controle te hebben. Ook dit zien we vaak bij mensen met MCS. Volgens Bell (1996) worden bij personen met MCS frequenter allergie, spastische darm, chronische vermoeidheid, sinusitis, hooikoorts, hyperactiviteit in de jeugd, migraines enz. Mensen waarvan om een of andere reden een lichaamsfunctie uit balans is (immuunsysteem, hormoonsysteem, darmfunctie) zijn mogelijk een prooi voor chemische intolerantie. Wat precies oorzaak en gevolg is, is net zo moeilijk te beantwoorden als de vraag van de kip en het ei.
3. Door toxische stoffen geïnduceerde chemische intolerantie (ofwel het volle vat dat overloopt).